anlamak

sahrada susuz bir nebze arıyorum

ateşten derya karşımda bir yudum

adem ile havvayı, şimdi anlıyorum

mutlak huzuru sonsuzluğa uğurladım

göğsümde sıkışıp kalan türlü yaban

bir ben, ben ki içeri hoyrat an ve an

olmazları oldurup gözlerime bakan

hududum aynamdır şahsıma ağyarım 

mizanım da med-cezir tutamıyorum 

gök zindanda karanlığa esir ruhum

yusuf ile züleyhayı şimdi anlıyorum