içimde ölen çocukların ahı var
kırık aynamı bulmak için
çeyrek asır eskittim
seziyorum karda açacak gül
gül renginde doğacak gün
bir birine ilham olan kainat
içimde ölen çocukların ahı var
boğazımda düğümlenen
ukteleri topladım gidiyorum
ardımda bütün hatıralar
sardı sinemi geçmiş sanrılar
gökyüzünde nur
yer yüzünde ruh
pislikleri topladım gidiyorum
içimde ölen çocukların ahı var
aklımda bin bir intikam
kin kesem boş kalbim küs
çehremin bir çizgisi
kırk bilinmez yıl eskittim
ilkbahar da uyanır gül
kül renginde solacak gün
hani o saçlara papatyalar
hani o güzel gözlü ceylanlar
geç kalmışlıkla
genç kalmışlık arasında
kendimi öldürdüm
ve ölen çocukları
dirilttim
zeynepakay.art 