(başlıksız)

zerre.

Kasım 15th, 2022

bir harf yazılmadan emir bekler tanrıdan
gözlerin ahengidir gözlerimin
salise gibidir bizli saatler
Ay’ın beklemesi Güneş’i
bir öğle vakti
bir özlemek bu içinde sen varsın
bir dünya var bir muhabbetimiz
sensiz güzellikten yoksun her şey
sonra gülümsüyorsun

yokluğun ve varlığın savaşı hakim
galibi biz çıkacağız
eğer tutarsan ellerimden
bütün yıldızları aydınlatabilirim
bir beklemek bu içinde sen varsın
İstanbul’un çaresiz bekleyişleri gibi
ılık bir sonbahar gününde
sonra gülümsersin ısınır dünya

gözlerinden kalbine kadar kervancıyım
hangi durakta dursam
bir kez daha aşık olurum sana
ederi aşk bu ticaretin
belki en zengin tüccarım
dünyayı serebilirim bilirsin
istersen yakarım da
bir gece vakti
bir çöle düşebilirim sensizlikten ölürüm
kim bilir
sonra gülümsersin canlanır tüm zerrelerim
en güzel şiir bu içimde sen varsın
beni gözle.

Kasım 9th, 2022

gözlerindeki ıslak yağmurda

kaç bahar eskittim

beni gözle

mümkünse biraz da

özle

hangi sıcaktan alıkonuldum

bu yeryüzü dönmeye devam ediyor

güneşin tadını hangi karanlık

gökler sömürüyor

sessizliğin şerefine

kaç ışık söndürdüm

beni gözle

mümkünse biraz da

özle

üzümler incirin esiri olmuş

ayrılık kokuyor her bir çiçek

ölüm, özgürlük müdür?

.

bilmediğim her bahara bir yağmur

her neviden başka çiçek

kaç kaldırım toprağa bulandı

ellerinin kokusu bana

çiçekleri bastırıyor hatırım da

soldurduğum nice yarınların

alaca korkusu

bir de sen en narin halinle

gözlerime bakıyorsun çiçeğim

gözlerime o en keskin bıçak darbenle

.

bir sigara ve bir saye hakkım var

ihtimalim ağacın ince dallarında

beni gözle

mümkünse biraz da

özle

dudaklarına değen sigaranın tadını

içtiğin kahvenin kokusunu

iyi bilirim

renksiz kıyafetler

aniden rengine kavuşur teninde

masumiyetini korumaya çalışan

tomurcuk çiçeğim

günahlara boyanmadık mı biz?

yoksa hakkına mı girdim

doğmamış güneşlerin

.

gecenin karasına inat

sokak lambaları umut yanıyor

ancak geç kaldım yaşamaya

beni gözle

mümkünse biraz da

özle

gitmeye ant içmiş sevinçlerim

korku salıyor gökdelenler

ve ben geç geldim

gitmek için çok mu acele

bir sokak simidiydi

yaşamak için sebep

içinde can gizli

sakladığım gök, nas için

hizmetkar olmuş

esaretin kendi esir

özgürlük içimde köle

.

karanlığın ortasına gömdüm

huzuru, umudu, aşkı

sonra sarıldım bildiğim gerçeklere

fakat içimde yine o korkunç hüzün

beni gözle

ve mümkünse biraz da

özle

sen sarıl

karanfil kokulu kız çocukların

ellerinden tutup gidelim

belki yaklaşırız özgürlüğün

son köprüsüne

sen aşkın minik kelebekleri

içimde deli atlar gibi koştururken

bilemedin gözlerimdeki ışığın

sana yol gösterdiğini

.

kaybolduğum zamansız çukurda

aştığım anların fırtınasında

kendinden geçen insanlar tanıdım

geç geldiğim faniliğin

kuyusunu kazdım

bıçak yaraları katlandı ve katlandı

sen en güzel halinle hep oradaydın

beni gözle

ve mümkünse biraz

özle

ben içine sığmadığım yer-gökte

yalnız gözlerinde nefes aldım
Ansız.

Kasım 5th, 2022

bir nebze boğuluyorum
sigarasız
yolsuz yordamsız kaybolmuş gecem de
ışıkları yanmıyor kanı tutmuyor
durup idrakine varmaya dağınıklığın
bir sessiz çığlık gecem de birde ıslak pınarım
yıldızları çözmeye çalışsam tespih tanesi
güneş desen epey oldu görmeyeli
hayat desen değil çözülesi

bir nebze öksürüyorum
karanlık
ıssız ıpıssız mağara içinde
sıcağı yok kubbesi hiç yok
üşüyorum korkuyorum epeyce
bir karanlık birde yalnızlığım gecem de
örülmüş çorapları söksem çözüldü sahi
görebilsem ah görebilsem karanlığın sesini
bölebilsem ah bölebilsem

ben ki bana hiç doğmamışım
bir nebze gülüş kalmış dudaklarımda
bir çift söz damağımda takılan
ben ki aynaya hiç bakmamışım
rüzgârda üşümemiş
fırtına da korkmamışım
bir gecemdeyim ölebilirim ansız
kuş.

Ekim 27th, 2022

Ağustos 21, 2020

güneşi erken battı

kuş olup uçtu sevda

hangi gökte bilmem

hani yıldız

hangi yalnız ay

nereye baksam ıssız

uçsuz bucaksız

bir ben bir kesik tel

çiçek olsaydım

yahut bir gök

belli olsaydı varlığım

güneş erken battı

kuş oldu uçtu sevda

hayat dediler güzel

hangi yerde bilmem

hani nefes

hangi kucak saran

nereye dönsem ıssız

ucu karanlık

bir ben bir garip tünel

kelebek olsaydım

yahut bir gece

anlaşılırdı sessizliğim

güneş batmaz

sevda göçmezdi

kimsesizlikle…
Kızım

Ekim 24th, 2022

kızım sen küçücüksün
adın cenin ile başlıyor daha
bir gonca henüz açmamış
bir ay hilâl hâlâ
ilk dördünü görmemiş
senin neyine sevda
senin neyine ayrılık
kızım sen küçücüksün
ellerin kavramayı öğrenmemiş daha
güller ellerinde kuruyor
gözlerinde çiçekler solmamış
bir serçesin uçmayı öğrenmemiş
ses tellerin adına erişmemiş
senin neyine şarkı söylemek
senin neyine gülmek
bak kızım sen daha çok küçüksün
şehrinde sokak lambaları yanmamış daha
bir kere aşık olmamışsın
gözlerin açlıktan başka yaş görmemiş
huzurun anne kucağı
yağmur saçlarını ıslatmamış
ellerin karda çatlamamış
annenin gölgesinde filizlenmiş
yürümeyi düşmeden öğrenmişsin
kızım sen küçücüksün
bana selimden öte arkadaşsın bilen bilir
ama sen yaşamayı kitaplarda okumuşsun
daha eline diken batmamış ki
nasıl düştün bu çukura
kızım
bak kızım dinle beni
daha çok küçüksün
kelimelerimi anlamadığını biliyorum
senden çok şey bekledim kızım ben
kızım bak
sen daha çok küçücüksün
yaşamadan nasıl ölürsün?

Eğer olursa gelecekteki kızıma…
yudum

Ekim 13th, 2022

bir harf yazılmadan emir bekler tanrıdan
gözlerin ahengidir gözlerimin
salise gibidir bizli saatler
Ay’ın beklemesi Güneş’i
bir öğle vakti
bir özlemek bu içinde sen varsın
bir dünya var bir muhabbetimiz
sensiz güzellikten yoksun herşey
sonra gülümsüyorsun
en güzel şiir bu içinde sen varsın

yokluğun ve varlığın savaşı hakim
galibi biz çıkacağız
eğer tutarsan ellerimden
bütün yıldızları aydınlatabilirim
bütün çiçekleri soldurabilirim
bir beklemek bu içinde sen varsın
İstanbul’un çaresiz bekleyişleri gibi
ılık bir sonbahar gününde
sonra gülümsersin ısınır dünya
en güzel şiir bu içinde sen varsın

gözlerinden kalbine kadar kervancıyım
hangi durakta dursam
bir kez daha aşık olurum sana
ederi aşk bu ticaretin
belki en zengin tüccarım
dünyayı serebilirim bilirsin
istersen yakarım da
bir gece vakti
bir çöle düşebilirim sensizlikten ölürüm
kim bilir
sonra gülümsersin canlanır tüm zerrelerim
en güzel şiir bu içimde sen varsın
son bahar türküsü

Ekim 1st, 2022

bir son bahar türküsü bu
kelebeklerin ötüşü
çiğ yağmurun uçuş sesi
toprakta kızgın yapraklar
kuşlar açmış dallarında
denizler susmuş dalgalarda
elemperestlerin elleri yaşlı
kim bu göğsünde acıyı
dudaklarında suskunluğu
bileklerinde aşkı taşıyan
bir son bahar türküsü bu
cırcır böceğinin ağlaması
karıncaların son çırpınışı
gökte aceleci kanatlar
bulutlar toplanmış göğünde
bir dizi sevda dizinde
umutperestlerin gözleri sönük
göğsünden acıyı al
dudakları şarkı söylesin
bilekleri kendi için atsın bu defa
bir son bahar türküsü
kuşlar açmış dallarında…
Ah.

Eylül 28th, 2022

içimde ölen çocukların ahı var

kırık aynamı bulmak için

çeyrek asır eskittim

seziyorum karda açacak gül

gül renginde doğacak gün

bir birine ilham olan kainat

içimde ölen çocukların ahı var

boğazımda düğümlenen

ukteleri topladım gidiyorum

ardımda bütün hatıralar

sardı sinemi geçmiş sanrılar

gökyüzünde nur

yer yüzünde ruh

pislikleri topladım gidiyorum

içimde ölen çocukların ahı var

aklımda bin bir intikam

kin kesem boş kalbim küs

çehremin bir çizgisi

kırk bilinmez yıl eskittim

ilkbahar da uyanır gül

kül renginde solacak gün

hani o saçlara papatyalar

hani o güzel gözlü ceylanlar

geç kalmışlıkla

genç kalmışlık arasında

kendimi öldürdüm

ve ölen çocukları

dirilttim
sığdar

Eylül 23rd, 2022

Ağustos 31, 2020

her şey yolsuzdu

yordamsız yaşadım

geceler var ya

yıldızlar için vardı

bana dar gelir artık bu yol

yıllar bebekliği önce

sonra çocukluğu aldı

yavaş yavaş gençlikte gebe

bir ben kaldım geriye

bir de hatırımdaki bu kuru çehre

her şey uçsuzdu

bucaksız öldüm

seherler var ya

garipler için vardı

bana sığ gelir artık bu han

yıllar aklı önce

sonra selimi aldı

yavaş yavaş ahval de gebe

bir ben kaldım geriye

bir de ardımdaki buruk cümle…
evrimsel

Eylül 22nd, 2022

sesin gülünce
kalbim kanatlanır
gözlerimiz değince ansız
mesut ölürüz
bir kız çocuğu
doğar sessizliğinde
ellerimi bıraktığın da
ellerini severim
gözlerini kırptığında
kirpiklerini…
ellerini değdirdiğin
herşey güzelleşir
çiçekler solmaz üstümüzde
geç kalmışlıkla
genç kalmışlık arasında
bir susuzluk
bir sonsuzluktur
güneşin doğduğu
umudun battığı yerde
bulurum…
biliyorum bir gün kimsesiz
kuşlar anlaşır
gözün gözüme takılı kalır
çiçekler solmaz
şefkatsiz kalmaz kelebekler
susmazsan
adalette yerini bulur
sağlıkta
varoluş ve yok oluş arasında
kaybolduğum yeni dünya
sustuğunda dudaklarını
güldüğünde gözlerini severim
ağladığında kırışıklarını
seni hissedince
bir kız doğar geceme
her ağladığında
seni severim
mesut ölürüz