(başlıksız)

saat

Eylül 21st, 2022

Eylül 05, 2021

seni kaybetmişliğin on yıllık hüznünü yaşıyorum

nefesim yettiği kadar yuttuğum anları

cevabını bulduğum her soru kabus iken günüme

bozuk saatlerimin durduğu tek doğru bu

elimden gelmedi vaktinde yetişmek sana

sustuğum en yanlış doğru

konuştuğum en doğru yanlış

her vakit kilitlenir huzurum

uzun bir yolculuk hayat dedikleri

iki dudağının arasında bulduğum

sıcak yuvanın camdaki buğusunda yüzünü arıyorum

yahut canlıların sana taptığı buluttan silüetini

hep yakındın bana aslında

adını seslensem duyacaktın

elimi uzatsam dokunacaktım belki

her şeyin yaşandığı hiçbir şeyin yaşanmadığı

vakitsizliğin esiriyim şu sıralarda

bir yelkovan ağırlığında içimdeki sancılar
me.

Eylül 20th, 2022

Kasım 08, 2020

gölgesi ile oynardı yalnızlığı

insandı sığınırdı

korunaklı yalanlara

mesela bir çay bahçesinde

sigarasını yakardı tebessümle

belki yorgundu uyumuştu sahilde

tutmayacaktı elleri

yüzünü hayatsuyunun

her nefesinde hissediyordu

kafesinde çırpınan sözleri

affı yoktu hayallerin

bir kursa bin yıkılırdı hayat

o yüzden beyazladı yüzü

elleri her zamankinden bayat

kokusunu unuttuklarını

kalbinde ağırladı

sustuklarını sonsuza uğurladı

iğneler kadar küçük

depremler kadar kontrolsüzdü

insandı umardı yaşamı

istemsiz umarsız belki hoyrat

ardındakiler bazen onun

bazen değildi

ikilemlerle düşe kalka

bi ileri iki geri derken

nice zaman olmuş birden

unutulmuş aile sofrasında

bırakmıştı huzurunu

belli ince kaslarından sussuzluğu

hani beklemişti onu bir gonca

o daha hevesliyken

dalgasız deniz sakin mehtap

gözleri ile gözleri birleşirse şayet

bir daha dokunurdu hayatsuyuna

bir daha yaşardı yeniden

yalnızlığı bu kez kendiyle oynardı

sessiz sakin sükunetle

oda ağır başını koyardı dizlerime

saçlarını okşardım

ben saçlarını okşardım o unuturdu

sonra bir sigara daha yakardı yeniden

bir kez daha aldanmış

bir kez daha yıkılmışcasına
anlamak

Eylül 19th, 2022

sahrada susuz bir nebze arıyorum

ateşten derya karşımda bir yudum

adem ile havvayı, şimdi anlıyorum

mutlak huzuru sonsuzluğa uğurladım

göğsümde sıkışıp kalan türlü yaban

bir ben, ben ki içeri hoyrat an ve an

olmazları oldurup gözlerime bakan

hududum aynamdır şahsıma ağyarım

mizanım da med-cezir tutamıyorum

gök zindanda karanlığa esir ruhum

yusuf ile züleyhayı şimdi anlıyorum
At kestanesi

Eylül 18th, 2022

Aralık 23, 2020

selam götür benden ferhan
sükunetin habercisi olsun ay
tebessüm et kaç bu diyardan
bahar aksın saçlarından şimdi
güller yüzünden döküldüğü an
seller durdu bu sonbaharda
at kestanesi çiçek açtı ferhan
kurudu sinemde bütün dallar
sen vakti saadetimi baki san
ihtiyar çehrende çizgiler var
uzun yol geldin otur soluklan
inci gibi dizilen yıldızlar
gözlerini göğe dik gör ferhan
karartılarda seç sustuklarımı
su testisi taşı götür ardından
ağlak sesleri kıs sakın bakma
şüpheni al sırtına tut kolumdan
yağmur yağsın gözlerden şimdi
bir yudum huzur götür ferhan
görmek vakti sırların ardındakini
binbir sima sezdim aydınlanan
sahi ne kadar zaman geçti sensiz
hani giderdin lâl avuçlarımda kan
bul beni kokumu tanır gibi
cihanı sustur gülü soldur ferhan
ya bir daha gelemezsen geri ah
at kestanesi çiçek açtı bahar geldi ferhan
Mahfer

Eylül 15th, 2022

kayıp dünya karanlık izler
yüzün saklı Mahfer
bir ben buldum sende karanlığı
bir ben tattım karanlığın
ihtiraslı tadını

tutulursa güneş ve ay
öleceğim ve doğacağım yeniden
ardında gizlediklerin
tutulduğum yoldur
eğer bulursam Mahfer
sonsuza yürüyeceğim

kutu içinde kutu
karanlığın içinde karanlık
yıldızların içinde
gözlerinin dışında
saklı bahçede
gökyüzü toprağın elini tutacak
yağmur denizle kavuşacak
güneş aya tapacak görmeyecekler
sonra sen yine ben olacaksın Mahfer

toprakta yabancı izler
evvel zaman içinde
kalbur zaman dışında
sen sen olana değin
kaybolacak alın yazısı
sonra biz gideceğiz Mahfer
filizlenen her zerrende
kendimi bulacağım
Daireler

Eylül 9th, 2022

okyanuslar ve denizler
dünya ve gök
yaşam ve ölüm
ay ve güneş
cesaretim ve korkum
dilemma ateşinde kavruldum
var oldum
zaman zaman
yok oldum
aradım bazen buldum

nehirler ve ırmaklar
göller ve çöller
sahra ve derya
zehir ve panzehir
hayallerim ve gerçeklerim
arafta boğuluyorum
bir vardım
bir yoktum
döndüm dolandım
buldum

meczup gibi çöllerde
ruh gibi göklerde
bazen geçmişte bazen gelecekte
bazen de yedi kat dibinde
öldüm ve doğdum
ben oldum.
Güneş

Eylül 8th, 2022

Nisan 13, 2020

öyle ki ilk nilüfer tohumu
tenine ekilmiş
binbir koku barındırır
güzellikten yana
kurusa solsa da
kaybetmez kendinden
ah bilsen ah bir bilsen
ellerinle açardın nilüfer
ayrılık bu elbette üzer
hangisi sevdadan
aklım fikrim sen
gözlerimdeki yaşla
büyüttüm seni
büyütmek yetmez
göl oldum nilüfer
öyle ki ilk güneş sabahı
sana doğmuş
saçlarındaki sarılar ondan
özlemden yana
binbir hasret duygusu
hatırından yana
ölsem yeniden de dirilsem
kaybetmez kendinden
ah bilsen ah bir bilsen
gözlerinle doğardın güneş
bir hicret elbet üzer
hangisi aşktan
aldığım nefes bile sen
sesimdeki ah ile büyüttüm
ah demek yetmez
bir ömür harcadım güneş
Susuyorum.

Eylül 8th, 2022

Ağustos 31, 2022

fırtına değil

kasırga değil

sessiz bi yaz yağmuru

ardımda kalan kalabalıklar

gitmek bazen zaruri fiil

kalmak zehirdir kana kana

yine de susuyorum

yine de kimsesiz

adını anmak haykırmak değil

yorulmak pes değil

ben uzattım elimi bekliyorum

bu kez içimde umutlar

sesi kısık radyolar gibi

neşelendirmek için

varım bugün

yokum yarın

avcuma sığdırdıkların yarım

.

keşke yalnız bu kadar olsa

keşke yalnız bu kadar
Kimsesizler

Eylül 7th, 2022

rüzgârla boğuşan saçlar

yorgun sessiz boğuk

bir sonbahar şarkısı

içimizi ısıtan

dayanılmaz çocuk sesleri

yanlızlığı yüze vuran

hiç görülmemiş

çiçeklerin açmasını

beklemekti beklemek şimdi

uyanmamış ölülerin

uyanmasını beklemek gibi

bir yudum kahve

kaç yıl kitledik kendimize

hiç bir yıldızı merak etmemek

bir hayvanı benimsememek

bir gökkuşağı görüp

büyülenmemektir

ruhtan ölmek

hiç yaşamamış olmak bu olsa gerek

yaşamaktan korkmak belki

dilenci çocuk başını ayaklarına kadar eğince

kaç kıyamet kopuyor

bilmemektir

asıl cehalet

sonra bir şiir eşliğinde dans etmeden

eğlenmek nedir bilinmez

gözler tavanı izlemeden

uyku ihtiyaç

kuru şükür daha ise hayata

bir köşe ıslanacak

şakakları zonklayacak bir değirmencinin

bir kuş aç kalacak

ah ah

dağlar ısınacak yer gök kaynayacak

eriyince bir çift yürek

karşılaşınca

emek ismi ise sefalet içinde

bizler sefiliz

bizler

bizler kimiz?
Güzellik Meselesi

Eylül 6th, 2022

yüzünde gün açan güzelimin koynunda

piri reis gibi ezberledim yurdumu

sarıldım sarmaladım güneşi cesaretle

korkmadım yanmaktan hiçbir vakit

zihnimin çizdiği hayali hudutlara

gönlümde evren şahit

oysa şiirler biriktirdim her durağımda

bir dize fısıldadım güzelime

her söylenen için bir işaret bıraktım

dünyamın haritası yazıldı böylece

kuşun kanadında

uçurumun dibinde

aslanın ağzında

feza da kara delikte

en güzel saç telinden

en güzel şiire kadar bir yol çizdim

belki güzelim bilmezdi kendini

benim onu bildiğim kadar

misal şems o gözlerini açtı diye gelir

kamer uykusunda izlemek için

adım adım gezdim dünyamın yollarını

seyyah gibi teslim ettim ruhumu

her güzel şeyden güzelim kaldı

her baktığım gözde güzelim vardı

açan çiçekte yüzünü gördüm

şelalelerce gülüşünü

denizin her dalgasında adını duydum

güzelim mi hayattı

hayat mı güzelim

görmeyi bilirse insan

evren tanrının varlığının kanıtıydı

güzelimde görebilirsen vardı

üzerine cennet serpilmiş teni

yaşam boyu izlenmeye değer

hakkıyla izleyebilirsen eğer

kaçarcasına yokluğundan arkama bakmadan

gezdim gezdim gezdim

en güzel şiire kadar bir yol çizdim

piri reis gibi ezberledim yurdumu

her durağa bir işaret bıraktım

varlıktan yokluğa kadar güzelimi buldum

korkmadım kaybolmaktan hiçbir vakit

elimde silgi ile koşarken ufuklara

tükenmez mürekkep yazgımda kilit